Breng onze kinderen veilig thuis

Gisteren, zaterdag 25 juni 2022, werd weer het ontzielde lichaam van een vrouwelijke gevangene van Al Hawl in het kamp aangetroffen. Zij was onthoofd. Afgelopen woensdag werd ook al een vrouw – vermoedelijk door ISIS-aanhangers – vermoord, en donderdag een vrouw ernstig gewond bij een aanslag met vuurwapens. Tot nu toe zijn in het kamp, waarin zich ook Nederlandse kinderen bevinden, dit jaar al 25 geslaagde moorden gepleegd (en 15 niet geslaagde moordaanslagen). Dat is een gemiddelde van ongeveer een moord per week. Het is daarom enorm belangrijk dat kinderen uit dit kamp gehaald worden. Het is een gruwelijke omgeving.

Enige dagen geleden haalde België weer zes vrouwen en 16 kinderen op in Al Roj. Nu Nederland nog. Dit jaar werden tot nu toe in totaal 25 vrouwen en 81 kinderen uit het kamp opgehaald door diverse landen, aldus de Koerdische autoriteiten.

Koploper in repatriëring van kinderen is Rusland, dat sinds 2018 ongeveer 244 kinderen ophaalde. Ook Duitsland haalde veel mensen op: in totaal 22 vrouwen en 69 kinderen.

Het nieuws is al enkele weken oud, maar hier nog niet vermeld. België is van plan zes vrouwen en 16 kinderen te repatriëren uit gevangenkampen in Noord Oost Syrië. Onbevestigde berichten spreken van aankomst deze week. We zullen zien.

De Deense kinderen in Al Roj raken er steeds slechter aan toe. Ze lijden onder andere aan ondergewicht. Dit is de conclusie van een team van gespecialiseerde artsen dat onlangs Al Roj bezocht. Een van de jongetjes, van 5 jaar, heeft ernstige ademhalingsproblemen. De artsen raden de Deense regering aan het kind met zijn moeder zo snel mogelijk naar Denemarken te halen. De jongen heeft ook aan granaatscherf in zijn arm en lijdt aan ernstige angsten.

Of de Deense regering hier echter op in zal gaan, is ernstig de vraag. De Deense regering heeft, anders dan de Nederlandse regering, uitgesproken dat de kinderen in Denemarken welkom zijn, maar dat de ouders het staatsburgerschap is ontnomen. De kinderen zijn op die manier eigenlijk de gevangene van hun eigen moeder, die ze over het algemeen niet willen laten gaan, omdat dat de laatste kans tot terugkeer naar Denemarken voor hen definitief onmogelijk maakt.

De artsen raden ook aan twee broers van drie en vier jaar oud naar Denemarken te evacueren, vanwege vergelijkbare problemen met angst, woede en depressie. Volgens de artsen ligt het niet in de verwachting dat deze psychische problemen plaatselijk in het gevangenkamp opgelost kunnen worden.

De Deense regering houdt bij monde van minister Jeppe Kofod echter voet bij stuk. De kinderen kunnen pas naar Denemarken worden geëvacueerd nadat hun moeders formeel afstand van ze hebben gedaan. Het ligt dus in de lijn der verwachting dat genoemde kinderen niet opgehaald zullen worden. Zeer treurig allemaal. Overigens moet gezegd worden dat Denemarken zich eerder niet aan eigen regels hield en in oktober 2021 drie moeders met 14 kinderen repatrieerden. Laten we hopen dat dit nu wederom gebeurt.

In Syrisch gevangenkamp Al Howl, waar volgens de berichten van het Ministerie van Justitie en Veiligheid nog steeds Nederlandse kinderen worden vastgehouden, sterven twee kinderen per week. Aldus een verklaring van Save the Children afgelopen donderdag. In totaal leven ongeveer 40.000 kinderen uit ongeveer 60 landen in erbarmelijke omstandigheden in deze kampen, waar geweld heerst, maar ook ondervoeding, ziektes.

Het aantal moorden in met name Al Howl is ongekend hoog. Inmiddels zijn dit jaar 73 mensen vermoord, waaronder twee kinderen. Gisteren nog werden twee lijken aangetroffen in ondiepe graven die in een tent waren aangelegd. Regelmatig vinden onthoofdingen plaats. Dat is de manier waarop ISIS in de kampen toch nog de touwtjes in handen probeert te houden.

´Overheden laten hun kinderen op een gruwelijke manier in de steek,’ aldus Sonia Kush, directeur van Save The Children Syrië. Zo heeft Engeland van de 60 kinderen waarvoor het land verantwoordelijk is, er maar vier laten overkomen. Frankrijk heeft inmiddels 35 van haar 320 kinderen gerepatrieerd. Zoals we helaas weten zijn de cijfers van Nederland niet veel beter, alhoewel we hopen dat daar verandering aan het komen is.

‘Geen Guantanamo voor kinderen,’ aldus een leus die we regelmatig meedragen bij onze demonstraties. Intussen doet alles er aan denken dat hier wel degelijk een gigantisch buitenterritoriaal en buitenrechtelijk gevangenkamp is gecreëerd waar onder andere totaal onschuldige kinderen tot in de oneindigheid vastgehouden kunnen worden. Dit kunnen en mogen we nooit accepteren. Niet alleen voor de Nederlandse kinderen, maar ook voor de kinderen uit andere landen zullen we blijven vechten, onder het motto: Breng Ze Veilig Thuis!

Bij de Commissievergadering Terrorisme/extremisme van van gisterenavond sprak Hanneke van der Werf van D66 weer uitgebreid ten bate van de Nederlandse kinderen in Syrische gevangenkampen. Het is fijn om een dergelijke medestander in de Tweede Kamer te hebben. Ook de situatie van de kinderen van Hatim Rodgers werd aan de orde gesteld.

https://debatgemist.tweedekamer.nl/debatten/terrorismeextremisme-3

Ook mevrouw Ellemeet van GroenLinks stelde vragen over het terughalen van de kinderen, net als de heer Slootweg van het CDA. Het is duidelijk dat de sfeer aan het veranderen is. Zelfs de heer Markuszower van de PVV leek de kinderen goed gezind, al waarschuwde hij er wel voor dat de kinderen voortaan definitief gescheiden zouden moeten blijven van het extremistisch gedachtengoed dat hun ouders in ieder geval tijdelijk koesterden.

Minister Dilan Yesilgöz lichtte nogmaals haar reis naar Irak toe, waarbij zij nadrukkelijk aangaf dat het berechten in Nederland beter is dan het in het geheel niet berechten. Zij sprak met mededogen over de Nederlandse kinderen die het slachtoffer zijn van de keuze van hun ouders en lichtte de gang van zaken toe vanaf het arriveren in Nederland.

Wat onhelder bleef is in hoeverre op deze wijze nu alle Nederlandse kinderen op overzienbare termijn terug kunnen keren. Binnenkort moet Nederland van de rechter 12 vrouwen en 29 kinderen ophalen. In totaal zijn er echter nog 60 Nederlandse kinderen in Syrische gevangenkampen. De vraag is dan natuurlijk hoe die overige 31 naar Nederland terug kunnen komen. Zijn al deze ouders ook aangeklaagd en dreigt voor hen ook termijnoverschrijding? Of zijn er kinderen bij die op basis van deze constructie simpelweg niet opgehaald zullen worden?

Over de kinderen van Hatim Rodgers werd een discussie gevoerd die niet helemaal naar een helder einde leidde. Kwestie is dat de moeder van deze kinderen geen Nederlandse nationaliteit had en is overleden. De vader, Hatim Rodgers, had wel een Nederlandse nationaliteit maar die is hem in 2017 afgenomen, toen het eerste kind al geboren was. De vraag is nu in hoeverre Nederland bereid is deze kinderen op te halen. Het is in ieder geval zo dat deze kinderen door de Nederlandse rechter onder voorlopige voogdij van Jeugdzorg Nederland zijn geplaatst.

Wordt vervolgd.

Albanië, dat onlangs weer vier vrouwen en negen kinderen terughaalde uit Syrische gevangenkampen, heeft een speciaal integraal programma opgezet om deze vrouwen en kinderen weer in de samenleving te integreren, via het Centrum voor Gewelddadig Extremisme.

“Albanië kiest voor een alomvattende overheidsaanpak“, aldus minister van binnenlandse zaken Cuci bij de opening van het Centrum. “Diensten ter handhaving van de wetgeving werken zij aan zij samen met medische en sociale diensten en instellingen. Samen moeten zij er zorg voor dragen dat degelijke rehabilitatie en reïntegratieprocessen tot stand komen.”

De Albaanse aanpak is wellicht een interessant model voor de Nederlandse overheid om te volgen.

Minister Dilan Yesilgöz van Veiligheid en Justitie heeft na een bezoek aan Irak een belangrijke uitspraak gedaan over de berichting van Nederlandse IS-strijders in de regio Syrië/Irak. Zoals bekend stond de Nederlandse regering steeds op het standpunt dat het de voorkeur had wanneer Nederlandse voormalige IS-gangers in de regio berecht zouden worden. Dit nu, aldus de minister, is ‘vooralsnog geen optie’.

Weliswaar geeft de minister aan dat de regering de mogelijkheden van berechting in d regio blijft aftasten, maar het moge duidelijk zijn dat de uitspraak een belangrijke wijziging vormt ten opzichte van het eerdere standpunt van het kabinet, dat lange tijd zonder enkel voorbehoud berechting in de regio bleef voorstaan.

Met name het feit dat de National Security Adviser van Irak in een gesprek nadrukkelijk aangaf geen buitenlandse strijders te gaan berechten, aangezien die door hun eigen regering gerepatrieerd zouden moeten worden en in het land van herkomst berecht, gaf de doorslag in de wijziging van opvatting van de Nederlandse minister van Veiligheid en Justitie.

De vraag is nu wel of er een patstelling aan het ontstaan is, waarbij landen van herkomst weigeren te repatriëren, terwijl Irak en Syrië nadrukkelijk aangeven niet tot berechting over te willen gaan en landen verzoeken hun burgers terug te nemen. We zullen zien hoe dit zich verder ontwikkelt.

Belgisch voormalig IS-strijdster Hafsa Sliti krijgt geen nieuw proces en is definitief tot 5 jaar cel veroordeeld. Sliti had bezwaar gemaakt tegen het feit dat ze bij de processen die tot haar veroordeling leidden niet aanwezig had kunnen zijn, omdat zij vast zat in een Koerdisch-Syrisch gevangenkamp. Dit vond de Belgische rechter echter geen doorslaggevend bezwaar. Zoals bekend kijkt de Nederlandse rechter hier anders tegen aan.

Hierbij nog een kort verslag van de demonstratie op de Dam van 21 mei 2022. Het was mooi weer en er was een opkomst van ca. 30-40 mensen, waarbij de kerken van Amsterdam Oost goed waren vertegenwoordigd.

Toespraken werden gehouden door Ad Corten van het Platform Kinderen terug uit kalifaat, Rogier Schravendeel van Breng Ze Veilig Thuis , Ahmed El Mesri van Assadaaka en Jo van der Spek.

De sfeer was uitstekend, omdat aangenomen werd dat de terugkeer van de Nederlandse kinderen via de justitiële gang er toe zou leiden dat wellicht alle kinderen terug zouden kunnen komen en zouden kunnen beginnen hun leven weer op te bouwen. Dit blijkt inmiddels niet het geval.

Afgewacht moet worden of de regering überhaupt de 29 kinderen met hun moeders gaat ophalen, en daarna wordt dan vooral de grote vraag hoe de andere 31 Nederlandse kinderen in staat gesteld kunnen worden ook naar Nederland te komen.

Wordt vervolgd.